Instrukcja wyboru switch C#

Instrukcja wyboru switch C#

Instrukcja wyboru switch jest instrukcją wielokrotnego wyboru, pozwalającą na zdefiniowanie kodu wykonywanego w przypadku osiągnięcia jednej z ustalonych wartości.

Zależność instrukcji switch z if

Instrukcja switch realizuje sprawdzenie serii warunków dla danej zmiennej przez co z powodzeniem może być zastąpiona przez ciąg instrukcji if. Spowodowałoby to jednak zwiększenie ilości kodu i jednocześnie zmniejszenie jego przejrzystości jak i szybkości. Instrukcja switch natomiast nie zawsze może zastąpić ciąg instrukcji if. Jest to spowodowane tym, że potrafi ona sprawdzać warunek jedynie dla jednej zmiennej.

Konstrukcja switch

Ważnymi elementami składni są słowa kluczowe switch, case, break i opcjonalne default. Sposób ich zastosowania prezentuje poniższy przykład.

switch( zmienna ) // zmienna od wartości, której zależy wybór odpowiedniego case
{
case wart_1:
    //kod dla zmiennej posiadającej wartość wart_1
    break; // bardzo ważne, pominięcie spowodowałoby uruchomienie kodu 
    // kolejnego case, mimo, że dana wartość zmiennej nie byłaby osiągnięta.
   
case wart_2:
    //kod dla zmiennej posiadającej wartość wart_2
   break;
  
default:
    //kod dla zmiennej posiadającej wartość nie wymienioną w pozostałych case
    break;
}

W przypadku, gdy zmienna jest typu bool, to istnieje możliwość podawania warunków zamiast wartości w case. Jest to jedyny przypadek, ponieważ warunki zwrócą wartości true lub false, co odpowiada wartością bool. Są jednak ograniczenia, wartość musi być stała (const) i wyniki sprawdzenia true i false mogą zdarzyć się tylko raz.

bool zmienna = false;

switch( zmienna )
{
     case (6 < 0):
         Console.WriteLine("false");
         break;
}

Dozwolone typy danych

Ponieważ sprawdzana jest pojedyncza zmienna w zdefiniowanych przypadkach (case) to musi ona mieć jednoznaczną wartość liczby całkowitej lub wartość dającą się przedstawić za pomocą liczby całkowitej. Dozwolonymi typami są więc: short, int, long, long long, a także char (dający się zapisać jako liczba – kod znaku ASCII), czy też enum (każdy element ma przypisaną wartość liczbową). Niedozwolone jest stosowanie np. float i double, ponieważ ze względu na przybliżenia sprawdzanie warunków mogłoby nie być jednoznaczne.